Maastricht Elsloo 58 km

Vanmorgen om zes uur ging de wekker. Om half acht in de trein naar Amsterdam. Cissy brengt me weg tot het Centraal station in Amsterdam. Vanwege werkzaamheden rijden er minder treinen dan normaal. Alleen de intercity’s rijden. Het is een heel lange trein en wij zitten helemaal voorin. Zo zijn we het eerst in Amsterdam. Hij doet er 20 minuten over. We moeten naar perron vier. Daar is het heel druk, maar even later komt er weer een lange trein aanrijden en precies voor onze neus is de deur waar ik met mijn fiets mag staan. Eindhoven zegt het bordje op de trein. Om precies vier minuten over acht neem ik afscheid van Cissy. Ze staat op het perron te zwaaien met twee vlaggetjes, net Corry Vonk. De eerstvolgende halte is Amsterdam Amstel. Er komen zoveel mensen bij, dat ze op de trap moeten zitten of blijven staan. Maar de meesten gaan er in Utrecht weer uit. Dan zit ik alleen op de plek waar de fiets mag staan. Tot Eindhoven. Daar blijkt de trein in tweeën gedeeld te worden. Het achterste treinstel gaat niet mee tot Maastricht. En ja hoor, daar zit ik in. Gelukkig kan ik overstappen in het voorste deel en weer zit ik alleen, maar wel met mijn fiets. Om precies om half elf kom ik in Maastricht aan en kan ik mijn fietsreis beginnen. Maar eerst even een rondje Maastricht. Ik fiets naar de brug over de Maas. Daar maak ik een paar foto’s en laat er ook een door iemand anders maken, zodat ik er ook op sta. Nog even naar het Vrijthof. Maar dat blijkt helemaal afgezet. Niet door André Rieu, maar door een ‘preuvement’ , vanaf vanavond tot zondag kan je je hier ongans vol eten en drinken. Ik praat even met een oudere man, die wat bijverdient met oppas spelen. Hij maakt ook een foto van mij en een stukje van de kerk. Dan is het koffietijd. Ik strijk neer op een zonnig terrasje aan de Maas. En daar drink ik een kopje koffie met een kersengebakje, een Limburgse specialiteit. Vlaaien hebben ze ook, maar die vind je overal in het land. Nu wordt het serieus. Ik ga terug naar de plek, waar ik naar het zuiden moet fietsen. Naar het noorden kan ook, maar, waarom zou je het makkelijk doen, als het ook moeilijk kan? Ik fiets 12,5 km naar het zuiden tot aan de Belgische grens. Hier begint het Fietserpad, dat ik de komende negen dagen zo nauwkeurig mogelijk hoop te volgen. Het is prachtig mooi en zonnig weer een licht windje tegen. Bij het plaatsje Withuis begint dan de tocht en al gauw ben ik in Mesch. En daar begint meteen mijn eerste beproeving. Een lange weg omhoog. Het eerste deel gaat nog, maar halverwege moet ik toch buiten adem afstappen. Het hoogste punt ligt op 135 meter boven de zeespiegel en ik begon op 100 meter boven diezelfde zeespiegel. Golvend ga ik verder tot voor Mheer. Weer zo’n klim, die ik lopend afleg. Dwars door Mheer ben ik zo in Banholt. Daar hebben ze niet alleen een kerk, maar ook achter de kerk een echte Lourdesgrot. Althans, dat beweren ze. Via het Bruisterbosch, waar ook nog een klimmetje in zit, kom ik in Margraten. Van ver kun je de Amerikaanse vlag al zien wapperen in het beetje wind dat er staat. Ik wil er heen, want hier is het Amerikaanse Oorlogskerkhof uit de Tweede Wereldoorlog. Juist vandaag wordt ook de Slag om Arnhem herdacht. En ik wil mijn respect hier tonen. Het kerkhof ligt een kilometer buiten Margraten. Ik fiets naar het monument, maar ik ga niet het kerkhof zelf op. Dan moet ik mijn fiets in de steek laten met al mijn spullen. Van Margraten gaat het rustig naar Scheulder. Het is half twee geweest. Het gebak is uitgewerkt en het wordt tijd voor de krentenbollen. Ik wed erom dat bij de kerk een bankje is. En ik heb gewonnen. Lekker in de schaduw nuttig ik mijn krentenbollen en spoel ze weg met een blikje cola. Als ik weer voldoende op verhaal ben gekomen vervolg ik mijn rit door het Gerendal. Een prachtig natuurgebied met aan de ene kant een bergketen en aan de andere kant golvend terrein. Tot nu toe waren er veel fietsers en wielrenners op de weg, waaronder veel grijze duiven, maar hier fiets je bijna alleen en je hoort niets, behalve het knerpen van je banden, want een groot deel is onverhard. Het dal eindigt in Oud Valkenburg. Daar ga ik doorheen, maar een heel klein stuk, want al gauw moet ik een weggetje in naar kasteel Schaloen. Een mooi laantje met aan het eind een bruggetje over de Geul. En dan nog een stuk langs de Geul. Dit is echt genieten. Dan kom ik langs een plek, die me bekend voorkomt. Even nadenken. Hier zijn Harald en Marcella getrouwd. Ik fiets het terrein op om er een foto van te nemen. Het ziet er verlaten en verwaarloosd uit. Er rijdt een auto van het terrein af. De chauffeur waarschuwt me, dat hij het hek gaat sluiten. Het huis is verkocht en als alle vergunningen binnen zijn wordt het een hotel, is de bedoeling. Dan rijd ik door Valkenburg. Daar is weinig aan. Maar na een paar keer links en dan weer rechts kom ik op een veel rustiger weggetje dat richting Meerssen gaat. Op een zeker ogenblik rijd ik weer door de natuur over een fietspad. En waar komt dat uit? Bij Chateau Sint Gerlach, waar Harald en Marcella hun bruiloft hebben gegeven. Een onvergetelijk weekend. Het ligt er nog net zo bij als in 2001. De hele tuin staat vol beelden. Heel mooi. Ik ga verder. Maar als ik volgens de routebeschrijving rechtsaf een bruggetje over moet, is dat er niet meer. Tot in oktober zijn ze bezig een nieuw bruggetje te maken. Er blijft niets anders over dan de omleidingsroute te volgen, en die gaat eerst weer steil omhoog naar Rothem. Even verder zit ik weer op de route. Na nog wat gehuchtjes en links en rechts kom ik uiteindelijk op de dijk langs het Julianakanaal. Dit kanaal is gebouwd voor de scheepvaart omdat de Maas hier wel erg veel bochten maakt. Na acht kilometer over een smal dijkje langs het kanaal ben ik dan om half vijf in Elsloo. En weer moet ik de berg op. Ik heb trek in bier, veel bier. Ik passeer drie café’s, maar alle drie zijn ze op vakantie. Dan ga ik op zoek naar de Tiendstraat, waar ik vannacht zal slapen. Elsloo is niet zo groot. Net als ik aan kom fietsen komt de mevrouw thuis met de auto. Ze is heel aardig, niets is haar te veel. Ik krijg meteen een koud biertje en dan ga ik douchen. Mijn kleding kan buiten op een wasrek liggen. En ik kan ook meeëten. Ze maakt een pan macaroni voor haar, haar man en haar zoon en nu ook voor mij. We kunnen buiten onder de berk zitten en we hebben geen wesp gezien. Het eerste wat ik doe als ik gedoucht heb, is een slaapplaats voor morgenavond zoeken. Er zijn diverse adressen in Tegelen. Ik moet daarvoor wel een stukje van de route af. De eerste twee zijn al vol en een is er mee opgehouden, maar de vierde heeft nog een plaatsje. Het is een B&B, die een kamer heeft voor Vrienden op de Fiets. Die is al bezet, maar ik kan wel gebruik maken van de B&B faciliteit met eigen badkamer. Er hangt echter wel een prijskaartje aan. Je merkt dat het hier nog volop (fiets)vakantie is. Afijn morgenavond hoef ik dus niet op straat te slapen. Mijn kamer nu is op de tweede verdieping en er is geen lift. Dus wel even sjouwen en als je wat vergeten bent ... Rest mij nog wat foto’s bij te voegen en me dan op morgen voor te bereiden.