Denekamp - Witteveen 86 km (513 km)

Ik heb hem. Wat is Denekamp toch een prettig oord, als je een nieuwe schoenlepel nodig hebt. Midden in het centrum is een schoenenwinkel, die is echter om negen uur nog dicht. Aan de overkant de Hema. Nee, ze zijn op. Maar dan de Marskramer. Nee, ik heb nog een lange (ongeveer een halve meter; niets voor op de fiets), oh, zie je wel ik heb ook nog deze. En ze komt met een ferarirode (mag ook capturrode zijn) schoenlepel tevoorschijn. Dat is precies mijn smaak. En zo begint mijn dag weer goed. Hij was trouwens al om acht uur begonnen. Ondanks de warmte heb ik toch goed geslapen, op de Griekse manier. Even uitleggen. Jaren geleden vierden we vakantie op het eiland Poros. We hadden daar een eenvoudig hutje zonder airco. Toen we het met de hostess over de warme hadden, zei ze: vlak voordat je naar bed gaat, ga je koud douchen en en dan zonder afdrogen op bed gaan liggen. Het verdampen van het water onttrekt warmte aan je lichaam en voor je het weet slaap je als een roos. En dat kan je eventueel meerdere keren herhalen. En sindsdien heet dat de Griekse methode. En zo heb ik dat gisteravond ook gedaan. Bovendien had ik nog de vin, die de lucht in circulatie hield. 

Het ontbijt was weer prima. Er was meer dan een leger op zou kunnen. Om negen uur neem ik afscheid. Aardige mensen, maar geen contact. Gisteravond moesten ze weg om te zingen en vanmorgen zit ik alleen aan het ontbijt. Niet meer dan goed geslapen was het niet. Tot nu toe lag er steeds een soort gastenboek op de kamer. Maar Twentenaren doen niet aan die onzin. Via de Marskramer rijd ik nog verder naar het zuiden door Denekamp tot het bordje Singraven. Daar moet ik van Yvonne naar toe en ik heb er geen spijt van. Het is een landgoed met een landhuis en een watermolen. Vier mannen zijn de schoepen van een van de drie raderen aan het teren. Zaterdag is het weer draaidag. Ik rijd nu een poos door de prachtige natuur van Twente richting Ootmarsum. Daar zou ik volgens protocol vannacht hebben moeten overnachten, maar geen slaapplaats gevonden. Deze 10 kilometer komen wel op het programma van vandaag.

Een paar kilometer ten noorden van Ootmarsum ga ik de Duitse grens over richting Uelsen. De weg gaat licht golvend omhoog. Ik volg de knooppuntenbordjes in Duitsland niet meer gezien de ervaring van de afgelopen dagen. Recht toe recht aan gaat het op een mooi fietspad langs de autoweg. Ik kom nog wel langs een houtzaagmolen, maar die is niet in bedrijf. En zo ben ik om elf uur na 25 km in Uelsen. Koffietijd. Maar waar is hier een Bäckerei-Konditorei? Even vragen. Koffie met... ja wat? Al dat Duitse gebak ziet er zo lekker uit. Ik besluit tot een Pflaumentorte. De koffie is een flinke kop. Je kunt er zo je voeten in wassen. Als alles achter de kiezen is, verlaat ik Uelsen en ga naar Emlichheim. Ik suis eerst de berg af en voor de rest is de weg vlak. En ik heb een lekker windje in de rug uit het zuiden. Na Emlichheim is het nog 7 kilometer tot de grens bij Schoonebeek. Vroeger moest je leren, dat hier de jaknikkers stonden. En ze staan er nog steeds en niet weinig ook. Sommige zijn aan het jaknikken, maar er staan er ook een paar stil. Er staan ook op sommige plaatsen hoge torens, waar ook oliepompen aan zitten. Ik heb ze nog nooit eerder gezien. Hier begint ook weer het Nederlandse knooppuntenstelsel. Ik schrijf alle knooppunten tot mijn verblijf op. En zo kom ik al zigzaggend in Dalen, een stukje boven Coevorden. Maar nu is de wind gedraaid naar het westen, juist de kant, die ik vaak op moet. In Dalen is het kwart voor twee als ik daar na 62 km aan kom. In het centrum zijn een paar restaurants. Ik kies er een met een tuinterras achter het huis. Ik ga mij eerst even opfrissen. Ik passeer de dame van de bediening. Wat wilt u drinken? Een groooote cola. Pinnig: we hebben alleen maar flesjes. Dat is mijn eerste conversatie in het Drents. Ik bestel nog een uitsmijter en nog een cola en ze blojkt toch wel aardig. De uitsmijter is lekker met veel beenham en drie eieren. Als ik even heb liggen uitbuiken haal ik mijn bidons van de fiets en uiercrême uit de tas en begeef me ten tweede male naar het toilet. Daar tap ik vers water. En gebruik voor de tweede keer vandaag de uiercrême. Het is half drie en ik moet nog een stukje. Tot nu toe kan het Drentse landschap me niet zo bekoren. Veel landbouw en veeteelt, smalle laantjes met bomen, die kriskras door het landschap gaan. Ik rijd door Oosterhesselen, eigenlijk mijn doelgemeente voor de nacht. Maar daar kon ik gisteren niets vinden. Ik kom dan in Meppen. En nu? Tot nu toe heb ik op de knooppunten en op de paddenstoelen gefietst. Maar hier staat helemaal niets, dat wijst naar Witteveen. Op goed geluk rijd ik na enig zoeken de richting op, waar volgens mij Witteveen moet liggen. Na veel gezoek en een stukje omrijden vind ik aan het eind van een doodlopende weg mijn adres. Het is inmiddels half vijf en 86 km is te ver. Maar ik word vriendelijk ontvangen door de heer des huizes. Ik slaap vannacht weer op een boerderij, waarvan een gedeelte is ingericht voor gasten. Ik heb een heel grote woonkamer en een apart slaapkamer, eigen douche en toilet tot mijn beschikking. Kortom een mooi thuiskomen. Maar nu, waar dineer ik vanavond. Ik heb de keuze uit een hotel in Witteveen zelf, of aan de andere kant bij een camping van Landall. Allebei volgens zeggen zo’n drie kilometer. Maar ik wil ook wel een blik bruine bonen opentrekken en wat aardappels erbij, biedt de eigenaar aan. Dat is een mogelijkheid, want de woonkamer heeft een volledig ingerichte keuken. Ik ga er even over nadenken. Intussen doe ik mijn wasje, dat buiten kan drogen. 

Het is toch Landall geworden. Heerlijk tussen al die mensen en kinderen, die vakantie vieren... voor even dan. Blij dat ik nu weer op mijn honk zit na een kipsaté en bier. Ondanks de drukte hebben ze toch een lekkere maaltijd bereid. Het is half negen. Ik ga me nu op de reis van morgen voorbereiden. Dan logeer ik bij Carla en Markus in Haren. Carla is de dochter van Trees, de (bridge)vriendin van Cissy. Ze zijn om ongeveer zes uur thuis. Dus ik kan rustig aan doen en Haren onveilig maken. En ik hoef niet meer uit te kijken naar een schoenlepel, want deze doet het perfect.