Groesbeek - Genderingen 66 km (290km)

Om kwart over acht is het ontbijt klaar. We ontbijten met z’n drieën. Martha heeft gisteren een noten rozijnenbrood gebakken, spelt uiteraard, zoals alles spelt is, tot zelfs de stroopwafels toe. Smaakt lekker. Om kwart over negen stap ik weer op. Ik moet door de hoofdstraat van Groesbeek mijn tocht vervolgen. En dat gaat heuvel op. En als je denkt, dat dat alles is, dan blijkt dat een grote vergissing. De weg gaat naar Berg en Dal, en vergeet het hoorngeschal maar. Ik moet de zeven heuvelenroute doen. En daar word je goed wakker van. Onderweg kom ik langs een Militair oorlogskerkhof, nu met Canadezen. 2500 moeten er liggen, die hun jonge leven hebben gegeven voor de bevrijding van ons land. Er komt iemand naast me staan en samen overdenken we wat er allemaal gebeurd is. Ik ga verder met de volgende heuvel. Maar als ik dan met een helling van 10% Beek in daal is het leed geleden. Vanaf nu is het vlak. Het stuk naar Nijmegen sla ik over en ga via Persingen, een gehuchtje naar Ooij. Vanaf hier heb je een mooi gezicht op de heuvel, waar ik vanaf gekomen ben. Vanaf Ooij ga ik over dijkjes naar Kekerom. Ik moet beslist de Millinger Theetuin zien, mooier dan het Alahambra in Granada, althans volgens Martha. Ik besluit te bekijken of dat waar is. Het is net zo tegen koffietijd. Vanaf Kekerom moet je dan richting de Waal fietsen. Een slecht onverhard pad. Ja een bordje Theetuin. Maar ik zie nooit een theetuin. Even verderop een bordje Theetuin, maar wel waar ik vandaan kom. Dus geen Theetuin. Ik fiets door tot Millingen. Het is inmiddels half twaalf en ik ga hier maar koffie drinken met een aardbeigebakje. Dan ga ik terug naar het voetveer naar de overkant van de Rijn. Als ik aan de overkant ben, ga ik naar Tolkamer. Maar onderweg is een recreatieplas. Zal ik? Ik doe het, even het water in. Dat frist lekker op. In Tolkamer is  braderie. Maar die laat ik links liggen en fiets door naar Spijk. Dat dorpje ligt op de grens met Duitsland. Hier ga ik het land in, richting Elten. Maar voor ik de berg op ga sla ik af. Gelukkig, geen klim. Ik zoek de weg naar Stokkum. Maar in Duitsland werken de knooppunten niet zoals in Nederland en dus ben ik op de verkeerde weg. Ik kom in Nüthum, 3 km voor Emmerich. Ja, en nu? Op goed geluk ga ik naar het noorden. Het is intussen half drie en meer dan een zoete wafel, meegekregen van Martha, heb ik nog niet op. Maar daar midden in het bos staat een Landgasthof. Eindelijk. Ik bestel een cola en vraag de kaart. Leider ab fünf. Maar gelukkig heb ik nog een appeltje, meegekregen van... Martha. Ik vul mijn bidons met vers koud water en vraag de weg naar Stokkum. Maar de bediening weet van niets. Import. Een oudere heer op het terras weet het wel. immer gerade aus. En zo kom ik in ‘s Heerenberg. Daar staat een enorm klooster, maar ook een heel oud kasteel. Na nog een paar plaatsjes rijd ik om kwart voor vier Gendringen binnen. Na één keer vragen vind ik mijn Vrienden op de Fietsadres. Het zijn heel aardige, eenvoudige mensen, maar wel met een mooi, groot huis. En er is BIER. echte Grosch uit de beugelfles. O, wat smaakt dat lekker. Als ik gedoucht heb, ga ik buiten op zoek naar een slaapplaats in Eibergen. Na het vierde telefoontje heb ik raak. Zo, dat is achter de rug. Ik zit lekker buiten en om half zes gaan ze eten. Maar waar kan ik eten? Ga maar niet naar het centrum, want er is kermis en dat is alleen maar drinken en eten. Waar ik vanmiddag langs ben gefietst is een restaurant. Ik heb het wel gezien, maar er zat niemand buiten. Ik dacht dat het gesloten was. Maar ik ga het nu toch proberen. En het blijkt open. Buiten zitten twee echtparen te eten. Het eten is er goed. Ik bestel eerst een... biertje en dan goulashsoep en spareribs met patat en salade. Er horen ook gebakken aardappeltjes en bloemkool bij. Maar bloemkool laat ik weg, dat krijg ik thuis ook. De soep en de spareribs smaken heerlijk. Ik kan er weer behoorlijk tegen. Zo het verhaal is uit.

(Gisteren geen foto’s, omdat die niet op mijn iPad werden geladen. Ik ga het zo weer proberen.)